Waar vriendschap gevierd wordt, komt Schrobbelèr op tafel.
Een Brabantse traditie, die in de jaren ’70 ontstond in het huisbarretje van Jan Wassing. Als maagpatiënt kon Jan niet goed tegen sterke drank. Op eigen initiatief mengde hij bestaande dranken, aangevuld met homeopathische middelen, tot hij iets vond dat zijn maag kon verdragen. En het was nog lekker ook. Vanuit zijn huisbarretje ‘Bij den Schrobbelaar’, ontstond de kruidenlikeur zoals wij die nu kennen. Een gewaardeerde sfeerverhoger.
Naam
De ondernemende Jan Wassing ontleende de naam van zijn huisbar aan de roemrijke Tilburgse textielindustrie. De Schrobbelaar was de persoon die wol ontwarde, voordat het gesponnen kon worden. Ook de kruik deelt in deze geschiedenis: in vroegere tijden droegen textielmedewerkers kruiken mee naar huis, om te vullen met urine. Hiermee werd de wol gezuiverd. Als prominente en bourgondische Brabander, verspreidde Jan zijn likeur tijdens carnaval en binnen de plaatselijke horeca. Een spoor van bijzondere vriendschappen en gezelligheid achterlatend.
Kernwaarden
Jan Wassing overleed in 1981, een jaar nadat Schrobbelèr op de markt kwam. Hij liet een transportbedrijf, een paar kruiken, etiketten en een recept achter. Zoon Pieter-Jan Wassing vond dat het laatste aandenken aan zijn vader moest blijven bestaan. Ook al zou dat wat kosten. Belangrijker dan geld waren de kernwaarden van Schrobbelèr. Zoals die vroeger ontstonden in het huisbarretje: Glimlach. Warmte. En vriendschap.
